Korekta nosa z przeszczepem z żebra

Korekta nosa z przeszczepem z żebra to zabieg dedykowany pacjentom ze zmianami pourazowymi i pozabiegowymi, czyli po zabiegach laryngologicznych lub plastycznych. Procedurę tę stosujemy także u osób z wrodzonymi wadami, powodującymi zniekształcenie części chrzęstnej i/lub kostnej nosa. Często zniekształceniom ulegają części wewnętrzne nosa tj. przegroda i małżowiny nosowe, które utrudniają oddychanie. Wówczas wraz z korekcją przegrody i małżowin nosowych, poprawiają przepływ powietrza, można przeprowadzić zmianę kształtu zewnętrznych części nosa i poprawić funkcję nosa. Niekiedy bywa tak, że przegroda, która stanowi najważniejsze rusztowanie a za razem źródło chrząstki do odpowiedniego wsparcia dla nosa, jest tak krzywa. A także po urazie całkowicie połamana lub albo tak wyresekowana przez innego lekarza, że nie można na niej zbudować dobrego rusztowania. Wówczas najlepszym źródłem do rekonstrukcji chrząstki przegrody czy całego nosa jest chrząstka żebra. Pobierając żebro, jednocześnie możemy pobrać ochrzęstną jak również fragment powięzi mięśnia prostego. Wszystko to służy do wykonania dobrego rusztowania nosa, które zostało zniszczone, czy to przez uraz, czy operacje. Czasami nie mamy innego wyboru jak wyłącznie użyć żebra!
W zależności od rodzaju zniekształcenia nos możemy pomniejszyć, redukując części nosa, jak i powiększyć, dodając struktur chrzęstnych.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym.

• Przed rozpoczęciem operacji nosa przygotowujemy sobie chrząstkę żebrową.
• Wykonujemy cięcie w fałdzie podsutkowym w części przyśrodkowej od środkowej linii piersi (u mężczyzn jak i u kobiet). Blizna po pobraniu pozostaje długości ok. 2-3 cm.
• Następnie przystępujemy do zasadniczej operacji nosa.
• Cięcie na nosie do tego zabiegu w obecnym stanie wiedzy wykonuje się z pozostawieniem blizny na słupku, która z czasem jest prawie niewidoczna.
• Rozpreparowujemy cały nos i usuwamy istniejące blizny. Z chrząstki z żebra rekonstruujemy przegrodę i inne struktury, które zostały utracone w wyniku zabiegów operacyjnych lub na skutek urazu.

Po zabiegu każdy pacjent ma założony na nos opatrunek plastrowy i gipsowy lub termoplastyczny oraz tampony do nosa. Po zabiegu operacyjnym pacjent odczuwa dyskomfort, polegający na utrudnionym oddychaniu z powodu tamponady nosa, a później ze względu na obrzęk. Ma też dolegliwości bólowe w miejscu pobrania żebra. Dolegliwości te uśmierzane są lekami przeciwbólowymi. Po zabiegu występują obrzęk i zasinienie powiek, które po upływie 1-2 tygodni ustępują.

Pacjenci po tego typu zabiegach nie powinni: zażywać alkoholu, unikać wysiłku fizycznego, jeść ostrych potraw, pić gorących płynów, schylania się i sytuacji mogących powodować zwyżki ciśnienia tętniczego krwi. Powrót do pracy zawodowej jest możliwy po 2 tygodniach, pod warunkiem że praca nie wymaga wysiłku fizycznego powodującego wzrost ciśnienia tętniczego i nie jest w środowisku o dużym zapyleniu i zakurzeniu. Pacjenci powinni unikać wszelkich sportów ekstremalnych i kontaktowych przez okres 6 miesięcy.

Konsekwencje i możliwe powikłania po operacji nosa metoda otwartą:

1. Obrzęk i zasinienie - to konsekwencja, nie powikłanie.
2. Asymetria, my nie jesteśmy symetryczni choć laikowi wydaje się że jednak nasze ciało jest symetryczne. Dlatego też idealnej symetrii nie uda się uzyskać, mimo wszelkich starań.
3. Krwiak pod skórą, powodujący przedłużony ekstremalny obrzęk, grubą bliznę i gorszy efekt estetyczny.
4. Krwiak w przegrodzie powodujący ropień a w konsekwencji perforację przegrody i powstanie otworu w niej.
5. Krwawienie z nosa, czasem dość obfite. W większości przypadków ustaje samoistnie, a czasem wymaga ponownej tamponady.
6. Infekcja, od małych do ekstremalnych mogąca powodować zniszczenie struktur chrzęstnych i zapadniecie się części chrzestnej nosa, zbliznowacenie i zniekształcenie nosa.
7. Rozejście rany na słupku z przedłużonym gojeniem i pozostawieniem szerokiej, nierównej, przerostowej lub koloidowej blizny.
8. Martwica skóry na czubku nosa całkowicie niwecząca efekt estetyczny zabiegu.
9. Odma opłucnowa po pobraniu żebra, wymagająca drenażu opłucnej.
10. Krwiak w miejscu pobrania.
11. Infekcja i ropień w miejscu pobrania.
12. Ropne zapalenie opłucnej i płuc.